Credo nieprzebaczenia

Wierzę w ciągle zmartwienia, 

W brak zaufania i krytycyzm. 

Wierzę w niepewność, 

krzyk bezsilności

i szukanie winnych.

Wierzę w upór, by trwać w gniewie,

choć od sporu minęło wiele lat.

Wierzę w pierwsze spojrzenie,

doszukujące się tylko wad. 

Wierzę w ciężar starości, w koniec miłości, w brak pieniędzy. 

Wierzę w zaciekłość i obrażanie,

w samotność, choroby i rozczarowanie.

Wierzę, że życie jest ciężkie. 

Wierzę w to, co do mnie mówią ludzie. 

Wierzę, że tak chcą. 

I gdy po wysłuchaniu tego wszystkiego usiądę na sofie z filiżanką pachnącej kawy, 

biorę głęboki wdech i wierzę w mój wybór. 

Mówię do siebie: 

„Tak chciałam.”