Dieta beztrzustkowa

Zastępstwo za trzustkę to spore wyzwanie. Czasem zazdroszczę cukrzykom drugiej grupy, którym wystarczy tabletka do posiłku. „Przecież też muszę trzymać dietę” – powiecie. Widziałam kilku cukrzyków, których talerze raczej nie zawierają zbyt wiele warzyw, a oni sami pochłaniają tabliczkę czekolady w kilka minut. 

Jako świeżo upieczony cukrzyk eksperymentuję, co jak na mnie działa. Moim ukochanym grzechem jest kawa i pączek. Na szczęście nie każdy pączek, czyli dostępność smakołyku jest ograniczona. Poza tym, nauczyłam się, że po porcji warzyw mogę zjeść mój przysmak. Wystarczy tylko po dwóch godzinach skontrolować poziom glukozy i dostrzelić korektę insuliny, bo przecież pączek to również tłuszcz, czyli wolniej się wchłania. 

Po wyjściu ze szpitala dostałam kartkę z zaleceniami diety trzustkowej, czyli ogólnie mówiąc gotowane warzywa, zupy oraz kurczak lub indyk gotowane na parze. Do tego obowiązkowe chude ryby. Z jajek tylko białko, ponieważ żółtko zawiera za dużo tłuszczu. Rozumiałam, że taka dieta miała ochronić świeże jeszcze połączenia i zszyte części mojego nowego układu pokarmowego. Operacja Whipple’a pozbawia pacjenta kilku narządów, więc powrót do funkcjonowania jest sporym wyzwaniem. Posłusznie gotowałam rosół, piekłam dorsza i nie rozstawałam się z parowarem. 

Niestety, wcale nie przybierałam na wadze, a moje ciało wyglądało trochę jak… po operacji nowotworowej: szare i chude. Lekarz polecił mi obowiązkowo pić suplementy białkowo- witaminowe dla rekonwalescentów, czyli żywność specjalnego przeznaczenia medycznego dla pacjentów onkologicznych, wyniszczonych chorobą. Czyli dla mnie – strach pomyśleć. To również było dla mnie wyzwanie, bo nie przepadam za smakiem sztucznego jedzenia w proszku. Zamykałam oczy, stawiałam przed sobą dwie szklanki jak w kolejce przy barze i przełykałam zdrowotny napój w grymasem popijając wodą. Jak ma działać, to niech działa! 

W szpitalu dostałam instrukcję, że mam podawać sobie insulinę trzy razy dziennie odpowiednio do wyniku z badania krwi przed głównymi posiłkami. Nikt mi nie powiedział, że taki nutri-napój między posiłkami wymaga dodatkowego strzału z pena. Cukier – rakieta znowu wzrastał ponad 200 ml/dL (miligram na decylitr) i panika poczatkującego cukrzyka gwarantowana. 

Na szczęście w moim życiu pojawiły się dwie ważne osoby – pani Ania, dietetyk i pani doktor Marta, diabetolog. Dzięki nim dostałam zastrzyk radości. Pani Ania dała mi nadzieję na normalne jedzenie zachęcając najpierw do jedzenia awokado, potem kiszonek, sałatek. Hurra! Nareszcie zielone na talerzu! 

Pani Ania zapewniała mnie, że potrafi poprowadzić moją dietę tak, żebym obyła się bez insuliny. Muszę popracować nad wiarą, że byłoby to możliwe. Póki co na wykresach poziomu glukozy góry i doły jak na obrazku niżej. Do tej pory nie zdawałam sobie sprawy, jak precyzyjnie pracuje trzustka, ten mały różowy śledź. Czy człowiek jest w stanie wyregulować swój organizm, żeby jej dorównać? Szczerze wątpię. Wypicie pół kieliszka podawanego na imprezach dziecięcych piccolo i wykres poziomu glukozy w ciągu pięciu minut wylatuje na 350 ml/gL!

Pani Doktor Marta systematycznie analizuje ze mną moje wyniki i raz kategorycznie pokazuje mi, że nie mogę biesiadować trzy godziny na imprezie jedząc bez przerwy, a innym razem – i tu rosnę – słyszę: „jest dobrze”. 

W tej zakładce znajdziecie potrawy, które przyrządziłam i zjadłam ze smakiem. Podaję też krótki komentarz, jak ich skład wpływa na trzustkę oraz jej koleżankę wątrobę. 

Pokazuję również dania tradycyjne i jak moje ciało je potraktowało. 

Czy robię błędy? Oczywiście! Ale korzystam z pomocy Marii Łukanowej, która daje mi zadania domowe przede wszystkim w kuchni mojej podświadomości. 

Dzięki niej uczę się, jak korzystać z innych przyjemności – a jedzenie jest tylko jedną z nich.  

Warto zajrzeć:

Coach  – https:/Instagram.com/marialukanowa?